Hotel Cafe Restaurant 'De Boekanier'

Samen met vrienden hebben wij op aanraden van hun in april 2011 de Boekanier bezocht voor ons kwartaal-etentje.
Van te voren probeer ik altijd op de website te kijken of daar de menukaart vermeld staat. Ik kan me dan vooraf verheugen iets te eten dat ik (nog) niet ken. Het viel me op dat de kaart al vrij veel zeeproducten vermeldde, maar het schijnt dat dit van de horeca in Zeeland wordt verwacht. Persoonlijk vind ik dit een verarming van het uitgaansgenot.
Aangekomen werden wij vriendelijk ontvangen en naar onze tafel begeleid en voordat we goed-en-wel zaten werd gevraagd wat we wilden drinken.
Op tafel stond een speciaalbier aanbevolen en dat leek mij wel wat. Maar helaas dit was al een tijdje uitverkocht en de kaartjes nog niet weggehaald. Vreemd dat het dan ook niet meteen weggehaald wordt van onze en de andere tafels! Persoonlijk vind ik dit een fout die onbekwaamheid van bediening uitstraalt.
De kaart bleek inmiddels te zijn aangepast (had men de website ook beter kunnen aanpassen). M.u.v. salades en soepen waren alle voorgerechten met vis, schaal- of schelpdieren. Jammer dat je keuze dan ernstig belemmerd wordt. Een salade met geitenkaas dan maar.
Hoofdgerechten is ook moeilijk. Ik begrijp dat er mensen zijn die uitsluitend biefstuk eten in restaurants. Of het nu varkensbiefstuk (haas) is, kogelbief, entrecote of rib-eye, het blijft biefstuk dat ik op een doordeweekse zondag zelf ook wel kan bereiden. Waar is de verrassing? Die is er niet. Laat ik dan maar de lasagne proberen.
De salade was redelijk tot goed. Een lekkere chutney en vleugje balsamicosmaak maakte de salade ietwat zoet met frisse accenten. Dit had ik alvast te pakken en deed de minpunten al enigszins vergeven. Nu het hoofdgerecht.
Geserveerd in een diepe kom lag daar de lasagne(prut). De eerste hap deed me denken aan een jachtsaus die kant-en-klaar van Maggi of enig ander pakje gemaakt was. Waarschijnlijk met veel bouillonpoeder dat het geheel tot een glibbeig en vet goedje maakt. Gelukkig glijd het snel naar binnen waardoor je niet echt hoeft te kauwen. Het viel tegen en leek of de kok pas van de MBO koksopleiding (of nog in stage) kwam.
"Heeft het gesmaakt?", was de vraag. "Nee", het antwoord. "Oh, dat is jammer" was het repliek. "Wilt u nog wat na"?
"Doe maar koffie, nee Irish coffee", zei ik. "Dat hebben we niet"!
Geen Irish coffee? "U heeft toch wel whisky, koffie en slagroom?", vroeg ik voorzichtig. "Ik zal eens vragen", zei het meisje dat gebombardeerd was tot serveerster.
Ik had mijn zakken vol, zei "laat maar, doe maar alleen koffie".
Na de koffie nog langer van de "gastvrijheid" genoten omdat betalen in een hoekje moet gebeuren. Je staat dan aan de bar te wachten omdat het personeel achter de bar geen tijd heeft dit voor de restaurantgasten duidelijk te maken. Uiteindelijk toch mogen betalen (prijs-kwaliteit was niet in balans) en een fooi? "Oh, dat is jammer".
Wat kan mij verleiden een volgende keer terug te komen?
Niets,helaas niets! Jammer!